12 Temmuz 2014 Cumartesi

othello

Aslında özümde insanların koşarak uzaklaşacağı biriyim. Sevdiğim insanları hangi nedenden dolayı kıskanacağımı kendim bile bilmiyorum. Kıskançlık katsayımın seviyesini siz düşünün. Kıskançlık yüzünden başlayan kavgalarım birbirine o kadar çok benzemeye başladı ki artık tartışma nedenlerim yok denecek kadar az. Ara sıra yaptığım o mantıklı kabul gören kıskançlıklarım bile, mantıksızların yanında yok denecek kadar az. Sevdiğim insanları çevresindekilerden dahi kıskanacak kadar manyağım. Kafayı yememle eş değer olan bu aptal sendrom, iliklerime kadar yeterince işlemiş. Böyle içime sokarcasına seveceğim insanlar var. Deli gibi seveceğim. Ama bir yandan da bunaltmaktan, kaybetmekten korktuğum için tenine dokunmaya dahi cürret edemediğim insanlar var.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder